معنی عدل گستر در لغت نامه دهخدا

دادگستر. که بسط عدل و داد دهد. عادل:، تخم اقبال در زمین بقا، بانوی عدل گستر افشانده ست.، خاقانی.، امثلۀ قضا بر موجب رضای او موشح برأی انور ملک پرور عدل گستر. (سندبادنامه ص 274)

معنی عدل گستر در فرهنگ لغت هوشیار

داد گستر عدل گستری. عمل عدل گستر دادگستری عدالت

معنی عدل گستر - جستجوی لغت در جدول جو

عدل گستر

فرهنگ فارسی عمید

عدل گستر

لغت نامه دهخدا

عدل گستر

فرهنگ لغت هوشیار

مدح گستر

مدیحه سرا، شاعری که در مدح دیگران شعر می گوید

فرهنگ فارسی عمید

عدالت گستر

عادل، آنکه رفتارش توام با عدل و داد است، دادگر

فرهنگ فارسی عمید

عدل گستری

(عَ گُ تَ)

عمل دادگستر. دادگستری:
مفخر اول البشر، مهدی آخر زمان
وحی بجانش آمده آیت عدل گستری.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 423).
اگر عدل گستری در ذات او مفطور بوده است و رعیت پروری... (ترجمه محاسن اصفهان ص 81). از فضیلت استعداد ملک پروری و شرف استبداد عدل گستری... (ترجمه محاسن اصفهان ص 69)

لغت نامه دهخدا

عدالت گستر

(یَ / یِ)

آنکه از روی انصاف و عدالت با مردم رفتار کند. آنکه شیوۀ او عدالت باشد

لغت نامه دهخدا

مدح گستر

(خِ پَ)

مدّاح:
این کعبتین بی نقش آورد سر به کعبم
تا بر دو کعبه گشتم چون کعب مدح گستر.
خاقانی.
رجوع به مداح شود

لغت نامه دهخدا

گل گستر

(فُ)

گسترندۀ گل. آورندۀ گل. پراکننده گل:
راست گفتی رخش گلستان بود
می سوری بهار گل گستر.
فرخی (دیوان چ عبدالرسولی ص 126)